جايگاه تكليف الهي و بيعت در قيام امام حسين(عليه السلام)

اشاره

امام حسين (ع) در مواردي قيام خود را مستند به نص و تكليف الهي و گاهي آن را مستند به دعوت مردم كوفه دانسته است. سؤال اصلي اين مقاله اين است كه كدام يك از اين دو عامل،تأثير اصلي را در قيام عاشورا داشته به گونه اي كه با انتفاء آن اصل قيام منتفي مي شده است؟ نويسنده محترم براي پاسخ به اين پرسش ابتدا نامه هاي مردم كوفه به امام حسين (ع) و جواب آن حضرت به ايشان را بررسي كرده سپس به بحث درباره تأثير نص در قيام امام (ع) پرداخته است و در پايان با جمع بين ادله موجود به اين نتيجه مي رسد كه بدون ترديد علت اصلي قيام آن حضرت امر به معروف و نهي از منكر بوده است اما دعوت و بيعت مردم كوفه حداكثر اثري كه داشته اتمام حجت بر آن حضرت بوده است كه در ادامه نهضت خود به سوي آنان حركت كند و از ياري آنان براي تحقق اهداف الهي خود بهره مند گردد و نيز رهبري و هدايت كساني را بر عهده گيرد كه مصرانه خواستار آمدن امام بوده و خود را نيازمند رهبري ايشان مي دانستند. افزون بر اين، از كلمات و سيره آن حضرت، همچون اميرالمؤمنين (ع) و امام حسن (ع) استفاده مي شود كه امام (ع) حكومت كردن بر مردم از طريق قهر و غلبه را صحيح